Eerste "werkdag" 20 oktober
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg carla en marcel
21 Oktober 2015 | India, Udaipur
We werden in het diepe gegooid, we hadden de kinderen wel gezien op onze aankomstdag, maar beseften nog niet hoeveel 55 kinderen eigenlijk waren.
In de drie kleine ruimtes waar ze noodgedwongen de hele dag zitten, buiten is er wel maar niet echt om te spelen, veel te gevaarlijk.
Ze wisten dat er een uitstapje gepland was en zo goed en zo kwaad als mogelijk was hadden de kids zich in het schooluniform gehesen. De allerkleinsten werden door de grotere geholpen met wassen, aankleden en ook de haren werden niet vergeten.
In de bus:55 jongens en meisjes van 3 tot ongeveer 16 jaar.
2 begeleiders van het weeshuis en de twee gehandicapte "jongens" die iedere dag de kinderen begeleiden in hoofdzakelijk de mantra's en gebeden.
Verder 2 dames die voornamelijk ons , Carla en mij, bijstonden.
In de bus kreeg iedereen een tractatie: 'n stuk ananas!
We reden met de bus naar het meer waarin een middelgrote parktuin is aangelegd. Met een boot met zwemvesten onder luid gezang (Hare Krischna) werden we naar het eiland gevaren.
Hier was ruimte om te ravotten.
Van zakdoek leggen op indiase manier tot springen met springtouw, voetballen met de opgeblazen zwembandjes en zelfs hoogspringen was favoriet.
Na een tijd was het tijd om weer aan de vaste wal te gaan, waar voor iedereen een lunch werd geserveerd.
Daarna weer iedereen de bus in en terug naar het weeshuis.
Jacques zou daar met behulp van een aantal mensen (locals) de badkamer verven en gereedmaken voor de rest wat er gedaan moest worden.
GEEN HELPERS!!!
Dan moet je toch even op je tong bijten, zo frustrerend!
We hebben de kids in ieder geval een aantal uurtjes ongedwongen vrij spelen geboden, wat aan allemaal te merken was dat ze dit heel erg fijn hebben gevonden.
In de drie kleine ruimtes waar ze noodgedwongen de hele dag zitten, buiten is er wel maar niet echt om te spelen, veel te gevaarlijk.
Ze wisten dat er een uitstapje gepland was en zo goed en zo kwaad als mogelijk was hadden de kids zich in het schooluniform gehesen. De allerkleinsten werden door de grotere geholpen met wassen, aankleden en ook de haren werden niet vergeten.
In de bus:55 jongens en meisjes van 3 tot ongeveer 16 jaar.
2 begeleiders van het weeshuis en de twee gehandicapte "jongens" die iedere dag de kinderen begeleiden in hoofdzakelijk de mantra's en gebeden.
Verder 2 dames die voornamelijk ons , Carla en mij, bijstonden.
In de bus kreeg iedereen een tractatie: 'n stuk ananas!
We reden met de bus naar het meer waarin een middelgrote parktuin is aangelegd. Met een boot met zwemvesten onder luid gezang (Hare Krischna) werden we naar het eiland gevaren.
Hier was ruimte om te ravotten.
Van zakdoek leggen op indiase manier tot springen met springtouw, voetballen met de opgeblazen zwembandjes en zelfs hoogspringen was favoriet.
Na een tijd was het tijd om weer aan de vaste wal te gaan, waar voor iedereen een lunch werd geserveerd.
Daarna weer iedereen de bus in en terug naar het weeshuis.
Jacques zou daar met behulp van een aantal mensen (locals) de badkamer verven en gereedmaken voor de rest wat er gedaan moest worden.
GEEN HELPERS!!!
Dan moet je toch even op je tong bijten, zo frustrerend!
We hebben de kids in ieder geval een aantal uurtjes ongedwongen vrij spelen geboden, wat aan allemaal te merken was dat ze dit heel erg fijn hebben gevonden.
-
21 Oktober 2015 - 11:19
Marijke Keulers:
Ha Marlies, jullie zijn dus meteen in het diepe gegooid. Veel succes met jullie activiteiten. -
21 Oktober 2015 - 17:18
Yvonne:
Hallo Marlies,
Jullie eerste dag , een uitstapje, daar hadden jullie zeer zeker niet op gerekend.
55 Kinderen is heel wat , zeker als jullie een andere taal spreken.
Hun erop wijzen, dat mag niet , hoe ga je dat aanpakken !.
Gelukkig hadden jullie hulp van twee begeleiders, dat is positief.
Een pittige dag voor jullie , maar ik hoop toch dat jullie met z'n allen een leuke dag gehad hebben.
Heel vervelend voor Jacq dat hij geen hulp gekregen heeft van de locals voor de ververij enz.
De mensen daar zijn heel anders , als wij iets beloven dan doen wij het.
Daar niet !
Groetjes
Yvonne
-
22 Oktober 2015 - 14:40
Inie:
Hallo allemaal,
Nu moet ik twee petjes afnemen, eentje voor de heren en een tweede voor de dames die meteen aan de slag gegaan zijn. Zo te zien en te horen hebben de kinderen genoten van hun uitstapje.
Jammer dat er niemand was om je te helpen Jacques.
Het is fijn dat we jullie vorderingen een beetje mee kunnen beleven via jullie blog, bedankt voor de nieuwtjes.
Groetjes en sterkte !!!
Inie -
22 Oktober 2015 - 15:44
Ria:
Hallo allemaal,
Ik ben soms een beetje achter met jullie blog te lezen, maar wil toch niet iets van jullie verslagen missen, soms dus even een inhaalrace!!
De kinderen zijn wezen, krijgen jullie ook mee hoe ze in het weeshuis arriveren? Worden ze gebracht of door welzijnswerkers opgepikt en komen daar dan terecht? Blijven de meesten erg lang of worden er ook kinderen geadopteerd, waardoor ze vroegtijdig kunnen vertrekken?
Groetjes,
Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
