maandag 5 oktober
Door: Jacques
Blijf op de hoogte en volg carla en marcel
05 Oktober 2015 | Nederland, Sittard
Vandaag in de riksha naar een school buiten de stad geweest in de sloms. Ik had 80 bananen bij me voor de kinderen (3 euro)
Ik ben niets vermoedend de school binnen gelopen en zag 70 kinderen verdeeld over 3 klaslokalen. Fotos kan ik nog niet versturen want er is een virus op de pc.
Op de fotos zie je blije gezichtjes maar die kinderen moeten vanbinnen huilen.
Ze kregen onderwijs in 3 klasjes van 5x5 meter uiteraard op de grond met helemaal niets. Overal lagen onduidelijke spullen in het lokaal en tegen de muren. een oude wasmachine stond in een klaslokaal te draaien om de vieze kleren te wassen.
de wc was een ruimte van 3 x4 m; jongens plassen tegen de muur, de grote boodschap moest op 3 kleine toiletten. Het stonk er verschrikkelijk en die reuk zal ik voorlopig niet vergeten. Na 1 uur ben ik weg moeten gaan.
Op de terugweg heb ik mijn tranen de vrije loop gelaten, het heeft me zoveel pijn gedaan deze kinderen hier achter te laten. Op dit moment kon ik weinig voor hen doen. Ook kan ik nog niet helder genoeg denken om verbeteringen op deze school aan te brengen. Ik zie het wel als een van mijn grootste uitdagingen.
veel groeten uit india
jacq
Ik ben niets vermoedend de school binnen gelopen en zag 70 kinderen verdeeld over 3 klaslokalen. Fotos kan ik nog niet versturen want er is een virus op de pc.
Op de fotos zie je blije gezichtjes maar die kinderen moeten vanbinnen huilen.
Ze kregen onderwijs in 3 klasjes van 5x5 meter uiteraard op de grond met helemaal niets. Overal lagen onduidelijke spullen in het lokaal en tegen de muren. een oude wasmachine stond in een klaslokaal te draaien om de vieze kleren te wassen.
de wc was een ruimte van 3 x4 m; jongens plassen tegen de muur, de grote boodschap moest op 3 kleine toiletten. Het stonk er verschrikkelijk en die reuk zal ik voorlopig niet vergeten. Na 1 uur ben ik weg moeten gaan.
Op de terugweg heb ik mijn tranen de vrije loop gelaten, het heeft me zoveel pijn gedaan deze kinderen hier achter te laten. Op dit moment kon ik weinig voor hen doen. Ook kan ik nog niet helder genoeg denken om verbeteringen op deze school aan te brengen. Ik zie het wel als een van mijn grootste uitdagingen.
veel groeten uit india
jacq
-
05 Oktober 2015 - 15:32
Carla:
Hallo Indiagangers,
Het verslag van Jacques lezend probeer ik mijn emoties terug te dringen. Lukt niet, dit is te heftig. Mensen wij hebben in Nederland toch echt geen reden van klagen. Zulke erbarmelijke toestanden, dan moet je toch helpen. Alleen zal telkens de vraag rijzen hoe kun je hier iets aan veranderen. Al is het maar een klein beetje. Het blijft altijd een druppel op een gloeiende plaat. Maar ook ons motto zal straks zijn, als we ons bij jullie aansluiten, mouwen opstropen en aan de slag gaan.
Jacques en ook de anderen: sterkte en we voelen met jou (jullie) mee.
-
05 Oktober 2015 - 16:11
Frans En Mieke:
Beste Jacq en ook Marcel,
Heel veel sterke wensen we jullie en over die pijn die jij ervaart Jacques, hebben al meer mensen verteld die deze ellende met eigen ogen hebben gezien en graag iets hier aan wilden doen. Een intense en pijnlijke ervaring. Het is in die zin beslist geen vakantieland maar een land met mensen die zo'n grote armoede lijden en gebreken hebben dat je er heel machteloos van wordt. Het is wel zo dat alle kleine beetjes helpen en dat we weer eens met beide benen op de grond worden gezet als we dit lezen.
We denken aan jullie -
05 Oktober 2015 - 23:15
Els En Jos:
Hallo India
Ja dat zijn ervaringen die je raken in je ziel. Je wil zo graag helpen, maar weet niet eens waar je beginnen moet. Zo overweldigende ellende on de achterstandswijken. Afschuwelijk. Wij hebben dat meegemaakt in Nepal en waren er kapot van. Jos liet na de trekking zijn spullen achter in een kindertehuis en de slaapzak waren ze héél blij mee. Wij dachten voor 1 kind, maar ze lieten zien dat ze met 4 kinderen in een 1 persoons bedje lagen! Zo hadden ze samen 1 deken voor de winter. Het was daar erg koud s'nachts en overdag erg warm.
Heel heel veel sterkte jullie zijn KANJERS!
Jos is weer veilig thuisgekomen.
Veel liefs van Jos en Els -
06 Oktober 2015 - 08:47
Marie Jose:
Lieve Marcel en Jacq, ik heb veel respect voor jullie tomeloze inzet. Alle inzet zal ongetwijfeld niet zonder resultaat blijven. Wat een contrast tussen de stad met een super de luxe zwembad en een klaslokaal in een buitenwijk zonder urinoir en stoelen in de klas. Ik neem aan dat dit ook te maken heeft met het kastesysteem. Wie daar voor een stuiver geboren wordt zal nooit een dubbeltje worden. Triest maar elke inspanning van jullie kant om het leed te verzachten kan helpen. Blijf lachen ondanks alles en houd de moed erin. Super ben heel trots zoals jullie deze uitdaging zijn aangegaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
